Nahit Tahsuğ, a cousin passed away

Arsen Lupen tekrar çıktı yaşamımdan.
Islak Paris sokaklarının yıllarca hayallerimde kalmasında Maurice Leblanc'dan daha çok etkisi olan Nahit Ağbiyi uğurladım dün.
Umarım hiç doyamadığı Paris'e de uğrayacaktır.

FOR GODFREY GOODWIN

AHMET’İN BAZI SANATLAR TARİHİ

 En eskiler, tanrı olmayanlar bile, tanrıların boş, vakur, anlamsız bakışlarını çalmışlar. Sonra, sefalet, ölüm, acıları üstlenen İsalar ve çarmıha gerilmesi için büyüttüğü çocuğu hareketsiz, mutsuz kucağında tutan Madonna. vebaya ve sefalete isyan ve Bosch ve sağlam basan Flemişler. Hep devam eden ve edecek bir dolu geçim aracı portreler, yenileri modern kılıklı eskiler, en eskileri ise sadece oraları, buraları kırılmış çok eskiler. O günlerin iki boyutluları hala iki, sahnelenen üç boyutluları ise boyutları sanal ağlarda kaybolmak üzere olan çevre dostu ortamlarda. Fabrika görmediğinden (görmek istemediğinden,) rustik takılanlar yerlerini dünya savaşı öncesi, belli belirsiz, şeffaf ve pastel insanlar ve manzaralara bırakırken her iki grup da o insan ve manzaraların savaş gerçeğinde nasıl değişeceklerini tahayyül edemediler. O gün, bugün ise mutsuz, köşeli, akan, kokan, kendinden ve herşeyden uzaklaşan, işkence ve ızdırap çekenler ve beşyüzyıl öncesinin İtalyan ve İngiliz ile ikiyüzyıl öncesinin Fransız sahne kahramanları ve pürahengi renk ve çizgiler birbirleriyle hiç mi hiç anlaşamadan duvarları, ekranları, meydanları paylaştılar. Aralardaki tek tük naifler, günümüzün, değer ve düşüncelerden arıtılmış organik ve inorganik mekanlarını minimize edenlere öncülük yaptılar. Sadede gelince, Sanat, ya ‘sanat içindir’, ya ‘halk içindir’, ya da ‘parasını verenler içindir’. Hatta, hepsi de olabilir veya hiçbiri de olmayabilir. İsterseniz sorun Leonardo’ya, Gaudi’ye filan; yaşayan veya yaşamayan hepsine. Cevaplarının ne olduğu ne fark eder. Ahmet C. Çelebiler Şubat, 2007

Tasarım Ödülü

KARAFATMA ÇELİŞKİSİ

(KAFKA’NIN TÜRKÇEYE TERCÜME SORUNU)


Uyandıklarında kendilerini karafatmaya dönmüş bulanların daha önceki gün, ay ve yıllarda da kara fatma olarak dolanmışlıkları ihtimali gerçek hayatta, edebi eserlere göre çok daha yüksektir.

Karafatmalar karalıklarını da fatmalıklarını da, hatta bu iki kelimenin birleştirilip kullanılmasının oluşturduğu kültürel çelişkileri de algılamazlar. Kara’yı renk, Fatma’yı tamlama eki sananların hiç biri bu varsayımlarını kendileriyle de başkaları ile de paylaşmazlar.


Bu tür kafalarda ‘Demokrasi’ vardır, ama seçim yoktur. Ne ‘çoğunluk’ ne de ‘azınlık’ nosyonları olmadan kendi kendine, kendi bildiğine ve bilmediğine uygulanan diktatörlük, arada bir, sık-sık, dışarı taşar. Karafatma çelişkisini yaşatır, çevresindekilere de, o kafalardan çok uzaklarda olduğunu sanan sizlere, bizlere de.


Ahmet C Çelebiler
Mart, 2008